5 replies to this topic

[mind]

Abstract

Social and physical pain share common overlap at linguistic, behavioral, and neural levels. Prior research has shown that acetaminophen—an analgesic medication that acts indirectly through cannabinoid 1 receptors—reduces the social pain associated with exclusion. Yet, no work has examined if other drugs that act on similar receptors, such as marijuana, also reduce social pain. Across four methodologically diverse samples, marijuana use consistently buffered people from the negative consequences associated with loneliness and social exclusion. These effects were replicated using cross-sectional, longitudinal, and experimental designs. These findings offer novel evidence supporting common overlap between social and physical pain processes.

 

http://spp.sagepub.c...488949.abstract

 

[Pete Pablo]

Denk dat het eigenlijk precies het tegenovergestelde doet. Misschien leidt het wel af van de sociale onzekerheid en gevoelens van eenzaamheid, maar het lost het probleem niet op. De meeste mensen die ik ken die blowen worden er alles behalve socialer van, ze komen minder buiten en hebben minder de neiging nieuwe mensen te ontmoeten. Wanneer ze marijuana in groepsverband gaan gebruiken bij therapie om de sociaal ongemakkelijke sfeer weg te halen zouden er zomaar nieuwe vriendschappen kunnen ontstaan. Maar als alleenstaand medicijn denk ik niet dat het werkt op de lange termijn.

[mind]

Je hebt het verkeerd gelezen / begrepen denk ik.Het reduceert de pijn van sociaal buitengesloten worden, nergens wordt beweerd dat je sociale problemen opgelost worden. Je kan het vergelijken met paracetamol (acetaminophen). Die zorgen er ook niet voor dat de oorzaak van de pijn weggenomen wordt maar je hebt wel minder pijn.

[continuum]

Leuk onderwerp. Waar begint de sociale ervaring, waar eindigt de individuele/psychologische ervaring. Pijn en eenzaamheid lijkt me niet iets van sociale ervaring.. puur individueel. Stoffen die de individuele ervaring omzetten in sociale ervaring (en daarmee pijn wegnemen) is natuurlijk mooi onderzoeksthema. Wat ik me dan alleen afvraag, acetominophen is een pijnstiller die voor mij (en veel anderen) niet bekend staat als middel dat acute emotionele veranderingen opwekt. Het lijkt me in beginsel dan ook niet voor de hand liggend dat acetominophen de overgang van de individuele naar sociale ervaring zal bewerkstelligen.  Dat lijkt mij de plaats van de empathogenen.

 

Ik kan me voorstellen dat onderzoek meer de diepte in zou gaan als de empathogenen meegenomen zouden worden in vergelijk. Ik weet het niet, maar ik heb zo'n vermoede dat pijnbestrijding door pijnstillers/dissociativa en pijnbestrijding door empathogenen/psychedelica net het omgekeerde is... 

[Claviceps]

Pijn en eenzaamheid lijkt me niet iets van sociale ervaring.. puur individueel. Stoffen die de individuele ervaring omzetten in sociale ervaring (en daarmee pijn wegnemen) is natuurlijk mooi onderzoeksthema.  

 

Waarom denk je eigenlijk dat de sociale ervaring los staat van de individuele/psychologische ervaring zoals jij het benoemd? 

[continuum]

Bij het lezen van je vraag zie ik dat ik te losjes en niet goed geformuleerd heb. De term 'puur individueel' kan de indruk geven dat ik de individuele en sociale ervaring totaal los van elkaar zie. Dat is niet het geval. Ik zie ze als onderdeel van dynamisch evenwicht, in die zin dat verandering van de individuele ervaring gepaard gaat met verandering van de sociale ervaring. Ik zie ze los van elkaar, maar gelijktijdig ook onlosmakelijk verbonden met elkaar en in een groter geheel.

 

Waar ik eig naar toe wilde is dat zo'n onderzoek naar de concepten pijn en eenzaamheid het waarschijnlijk moeilijk gaat krijgen met het formuleren van meetbare definities. Aantonen dat fysieke en psychosociale pijn van soort gelijke aard is een uitdaging, maar om terug te komen op de post die ik net gedaan heb in 'linker hersenhelft... pijn en eenzaamheid zijn 'macrosopische' ervaringen. Om macroscopische ervaringen te begrijpen is basiskennis nodig.. oa van hoe die macroscopische ervaringen tot standkomen, dwz uit welke microscopische ervaringen die macro ervaringen opgebouwd zijn. 

 

Dit is ook de rede dat ik die empathogenen speciaal erbij gehaald heb. De empathogenen kunnen verschillende gradaties van sociale optimalisatie bewerkstelligen... omdat de psychologische ervaring zich manifesteert 'onder' die empathogene toestanden, kun je de empathogenen volgens mij gebruiken in het definiëren van een nul-punt. Andere farmaceutica (zoals sedativa en stimulantia) kun je dan gebruiken om metriek te bepalen waaraan individuele ervaring voldoet