Posted 08 April 2011 - 10:36 AM
^Hé, ik had nog beloofd dat ik zou melden of ik het boek Touching Enlightenment - finding realization through the body een aanrader vind. Het lijkt me wel gepast om het in dit topic te doen. Ik ben nu over de helft (ga het van ´t weekend uitlezen) en dat lijkt me wel voldoende om een mening te geven. Mocht die mening na het uitlezen van het boek toch sterk veranderd zijn dan meld ik dat uiteraard wel even. O ja, auteur: Reginald A. Ray
Ik vond dit boek in ongelezen staat bij de kringloop. Leuk voor mij! Maar blijkbaar had de persoon die het in eerste instantie gekocht had dus andere verwachtingen. En het zou mij niet verbazen als dit een boek is waarvan enerzijds een grote groep mensen bij het lezen zegt: yes yes yes, dat is nou precies wat ik bedoel! En hé, dit zijn de missende puzzelstukjes. En anderzijds een grote groep mensen het na 15 pagina´s hoofdschuddend terzijde schuift.
Ik hoor dus bij die groep enthousiastelingen. En ik vraag me af of dat komt omdat ik voor het lezen van dit boek ook al interesse had in het aanwezig zijn in het lichaam en het idee had dat spiritualiteit soms gebruikt wordt om nog meer ´disembodied´ te raken. Dus dit boek sluit heel mooi aan bij mijn eigen inzichten.
Maar als je sterk van mening bent dat omdat de fysieke realiteit een illusie is (what comes and goes is not real) het daarom gezond is om er geen aandacht aan te besteden, dan is er een grote kans dat je dit boek niet om door te komen vindt. Om dit boek te waarderen moet je wsl vanuit jezelf al een soort drive hebben om beter in je lichaam te willen zitten, om helemaal aanwezig te zijn in het hier en nu. Ik ben benieuwd of ik dit 10 jaar terug een leuk boek had gevonden.
Maar we leven nu. Een van de dingen die voor mij heel interessant zijn is zijn uitleg waarom zoveel mensen lange tijd mediteren zonder dat er werkelijk iets veranderd, of sterker nog dat mensen soms minder lekker in hun vel gaan zitten door meditatie. Dit komt volgens hem doordat veel mensen op een manier mediteren die ´disembodiment´ stimuleert. Bijvoorbeeld je aandacht richten op hoe je adem je neus in en uitgaat. Laat dit nou net de techniek zijn die ik de eerste dagen tijdens mijn vipassana retraite aangereikt kreeg. Voor mensen die niet al te spacey zijn kan dit een goede techniek zijn, maar voor iemand zoals ik lijdt zoiets alleen maar tot verminderde aanwezigheid. Toen ik dit las, viel voor mij echt het kwartje: daarom voelde ik mij zo naar tijdens die retraite. Beter was het geweest als ze meteen met de echte vipassana waren gestart waarbij heel het lichaam centraal staat.
Dus het centrale thema van het boek is ´embodiment.´ Hij legt uit hoe zo´n meditatie in zijn werk kan gaan (Maar het is ook iets wat de hele dag doorgaat. Vooral in stressvolle situaties kun je de neiging zien om te vluchten uit het lichaam. Omdat stress-energie die in het lichaam opgeslagen ligt omhoog komt; karmische energie die nu eindelijk is volledig gezien wil worden.)
Zijn mening is dat dit ook ongeveer de weg van de boeddha was toen hij zich afkeerde van de manier waarop zijn meditatieleraren meditatie beoefenden. ¨When the buddha affirmed the importance of nourishing and caring for his body as essential to his spiritual development, and when he touched the larger body of the earth as evidence of the legitimacy of his path, he seperated himself decisively from the increasing disembodiment sought by so many spiritual teachers and traditions of his day, including his own previous meditation masters and the dominant Samkhya-Yoga system.¨
Het probleem is niet de de fysieke realiteit, maar het vasthouden aan het idee wat we erover hebben.