231 replies to this topic

[Evertt]

Meditatie interesseert mij ontzettend omdat ik een vriend heb die het al heel lang doet en ik zie wat voor effect het in hem heeft gehad en nu nog steeds heeft. Mijn probleem is dat ik ben begonnen met mediteren met dat einddoel in gedachten. Ik wil zo vredig en evenwichtig worden als die vriend van mij nu is. Ik wil mijn geest net zo goed meester zijn als hij dat is. Hij is niet super reactief, in tegenstelling tot ik; het lukt hem vrijwel altijd om bij zichzelf te blijven en zichzelf rustig af te vragen waarom hij doet wat hij doet en of dat wel de meest effectieve strategie is om te bereiken wat hij wilt bereiken. Ik ben vaak reactief en kan af en toe heel fanatiek worden over dingen terwijl ik dan later bedenk dat het gewoon verspilde (emotionele) energie was, maar dat soort dingen kan ik niet in het moment zelf bedenken. Het is hem gelukt om (bijna) alle gedachtepatronen en gedragspatronen die hij niet wilde hebben af te leren.

Dat wil ik dus ook allemaal bereiken met meditatie, maar het werkt helemaal niet handig om zo'n groot doel op lange termijn voor jezelf te stellen. Zoiets duurt namelijk jaren en ik werk niet goed met beloningen op lange termijn. Eigenlijk zou ik moeten mediteren omdat ik de activiteit zelf al beloning genoeg vind. Tot nu toe lukt dat echter niet, want mediteren vind ik op zich niet heel veel aan.

Ik heb de aandachtsspanne van een stoeptegel, dus mediteren is voor mij gewoon hard werken en als ik voor mijn gevoel niks (op korte termijn) bereik met dat harde werken dan vind ik het erg moeilijk om mijzelf te motiveren om elke dag gedisciplineerd te gaan zitten mediteren.

Zijn er mensen die vroeger tegen hetzelfde probleem aanliepen en daar een oplossing voor gevonden hebben?

[dreamer]

Ik heb de aandachtsspanne van een stoeptegel

Dat lijkt me helemaal prima. Een beetje zitten en zijn. Al je gedachten over je heen laten lopen.

Misschien een goede oefening voor de volgende keer: doe alsof je een stoeptegel bent

[Evertt]

Dat lijkt me helemaal prima. Een beetje zitten en zijn. Al je gedachten over je heen laten lopen.

Misschien een goede oefening voor de volgende keer: doe alsof je een stoeptegel bent

Oké ik denk dat ik het verkeerd verwoordde. Ik heb de aandachtsspanne van een stoeptegel als ik mijzelf moet dwingen om ergens mijn aandacht op te richten, zoals mijn huiswerk of mijn ademhaling. Er zijn echter ook gedachtes/ideeën waar ik mij wel heel lang en sterk op kan concentreren, maar dan doe ik dat niet helemaal vrijwillig. Wat ik daarmee bedoel te zeggen is dat er soms een idee in mijn hoofd op kan komen dat ik zó interessant vind dat ik letterlijk niet kan stoppen met daar aan te denken. Ik word als het ware een slaaf van dat idee en ik kan mijn aandacht niet meer ergens anders op richten. Als dat gebeurd tijdens het mediteren dan is het echt een onmogelijke taak voor mij om mijn aandacht terug te krijgen bij mijn ademhaling, om mij überhaupt los te trekken van die ene gedachte. En als ik dan stop met mediteren dan blijft dat idee toch nog uren lang om aandacht schreeuwen. Meestal is hardlopen of andere fysieke activiteit dan het enige wat helpt.

Ik heb mijn geest dus gewoon niet onder controle en daarom lukt mediteren vaak ook niet. Misschien begrijp ik mediteren niet goed, maar wat ik er van begreep is dat je je toch juist niet laat meenemen door alle (willekeurige of dezelfde) gedachtes? Oftewel, gedachtes komen natuurlijk, maar je merkt alleen op dat ze er zijn en laat je je verder niet meeslepen. Dat is toch de bedoeling? Als er bij mij gedachtes opkomen (maakt niet uit of het willekeurige gedachtes zijn of één die om aandacht schreeuwt) dan word ik altijd meegenomen IN de gedachte ipv dat ik de gedachte VAN BUITENAF observeer. De analogie die ik altijd gebruik is het verschil tussen meespelen in een film (niet de bedoeling van mediteren) en een toeschouwer zijn in de bioscoop die de film van afstand bekijkt (wel de bedoeling van meditatie).

Zeg ik dat zo goed?

[macaco]

Ik heb de aandachtsspanne van een stoeptegel

Ok niks bijzonders hiero. Wie er een aandachtspanne van meer dan 5 minuten heeft mag op het erepodium plaats nemen.

Daarbij is het gewoon zaak om actief te blijven. Meditatie gaat helemaal niet over 'je lichaam achter je kunnen laten', het gaat over je bewust zijn van je lichaam, wat er in en om je heen speelt. Meer 'down-to-earth' dan Zen meditatie kan je niet gaan, naar mijn mening. Daar is een actieve houding toch best belangrijk voor, anders dwaal je veel makkelijker af of verander je je eigen pose onbewust alsnog. Op een stoel kan je natuurlijk best mediteren, maar daar kies ik bewust niet voor, omdat het veel te comfortabel is. Niet dat ik bewust oncomfortabel wil zitten, maar enige lichamelijke inspanning helpt je juist om je te concentreren op waar je op dat moment mee bezig bent.

Op een stoel zitten is niet echt comfortabel hoor. Je bent continu met de houding bezig, niet inzakken maar ook niet je onderste rugspieren te veel aanspannen.
Wat jij trouwens verstaat onder het lichaam achter je laten is niet wat ik ermee bedoel, maar dat is niet zo heel belangrijk in dit geval - dit soort misverstanden krijg je namelijk altijd met dingen uitleggen.

Die kaarsvlam helpt trouwens erg goed om afdwalen te voorkomen. Maar hoe dan ook, het blijft hard werken. Om korte momenten van concentratie te bewerkstelligen, is het echt wel nodig om je tot het uiterste te werken om je gedachtes NIET over je heen te laten lopen (@dreamer).

Fase 1: Je gaat mee in de stroom van gedachtes en wordt vroeg of laat weer bewust van waar je werkelijk mee bezig bent.

Fase 2: Je observeert gedachtes, maar bent tegelijkertijd semibewust van de oefening.

Fase 3: Iedere gedachte wordt afgewezen, ofwel voordat ie is gedacht - of terwijl je m denkt. Hierbij ben je bewust van wat je doet ten alle tijden.

Fase 4: Voor enige (korte) spanne is er een absentie van gedachten. Het is een kwestie van deze staat vasthouden zolang je kunt.

[Evertt]

Ik heb de aandachtsspanne van een stoeptegel

Ok niks bijzonders hiero. Wie er een aandachtspanne van meer dan 5 minuten heeft mag op het erepodium plaats nemen.

Dat is waar, maar de meeste mensen zijn volgens mij beter in staat om als er een afleiding opkomt dat dan relatief snel los te kunnen laten. Anders snap ik gewoon niet hoe het komt dat mijn studiegenoten allemaal urenlang kunnen studeren voor een tentamen (natuurlijk met af en toe de nodige afleiding, maar gemiddeld genomen hebben ze toch verreweg het grootste deel van de tijd aan hun tentamen gedacht) terwijl ik dat absoluut niet kan. Als er bij mij een afleiding op komt (wat misschien niet vaker gebeurd dan bij andere mensen) dan heb ik niet de macht om er voor te kiezen om die afleiding geen aandacht te geven, om die afleiding met rust te laten.



[edit] Je had ge-edit voordat ik gepost had, dus ik edit dan ook maar ff. :-P
Die fases komen me wel bekend voor. Of anders gezegd, normaal gesproken zit ik in fase 1, maar soms heb ik een goeie dag en dan zit ik in fase 2. Als ik die fase 2 dagen steeds vaker en vaker zou hebben dan zou ik het gevoel hebben dat ik vooruit ging en dat zou wel helpen bij het gedisciplineerd elke dag gaan mediteren. :-)

[Forkbender]

Wat voor mij een van de belangrijkste lessen was toen ik net was begonnen met mediteren is dat je vooral jezelf niets moet kwalijk nemen als het niet lukt. Het is niet erg als je minutenlang aan iets anders denkt en dan uiteindelijk weer terugkomt bij ademhaling of welke andere focus dan ook. Het mooie is juist dat je weer terug kunt naar die focus en dat je dan die gedachte helemaal los kunt laten. Dit is iets wat je oefent en wat steeds makkelijker gaat. Vooral als je het regelmatig doet.

Je kunt ook ervoor kiezen om een soort bodyscan te doen, waarbij je je aandacht op een vast pad door je lichaam laat lopen en pas naar het volgende deel gaat als je iets voelt in dat lichaamsdeel. Let er op dat je gelijkmoedig blijft ten opzichte van dat gevoel, want als je er aan gaat vasthangen geraak je verder van huis. Een dergelijke methode is vaak iets makkelijker, omdat je je aandacht bewust mag verschuiven en daardoor minder makkelijk laat afdwalen. Uiteindelijk maakt het echter niet zo uit.

De eerste paar weken is het moeilijk om er een gewoonte van te maken, maar na een maand of 2 zal het eerder moeilijk zijn om te stoppen. Dus werk daar even doorheen. Zet het desnoods in je agenda of schrijf het op het eerste object wat je ziet in de ochtend (behalve als het je vriendin is).

[Twilight]

Regelmaat is inderdaad het allerbelangrijkste bij meditatie. Al zit je maar 5 minuten per dag, dat is toch al iets.
Verder kan ik me eigenlijk helemaal vinden in wat Forkbender zegt, het is niet erg als je aandacht afdwaalt. Je hebt dat vanzelf wel door dat het is gebeurd en dan richt je je aandacht weer op waar je mee begon. Hoe langer je dit doet, hoe makkelijker dat gaat.
Eigenlijk is het ook wel prettig om gewoon compleet geen doelstelling te willen hebben terwijl je zit, dat maakt het alleen maar moeilijker terwijl dat niet nodig is. Maar dat is ook wel iets wat je langzaam leert los te laten.

Wat zen meditatie zelf betreft heb ik nog wel een heel tof verhaaltje, ik vind het zelf erg leuk geschreven en beschrijft voor mij wel heel goed waar Zen over gaat.

http://homepage.mac....boy/boring.html

Op een stoel zitten is niet echt comfortabel hoor. Je bent continu met de houding bezig, niet inzakken maar ook niet je onderste rugspieren te veel aanspannen.

Een stoel heeft meestal een rugleuning. En rugleuningen geven meestal steun aan je rug. Dat is dus iets wat je niet doet als je in kleermakerszit, halve lotus-, lotus houding of burmese houding zit. Dat is wat ik bedoel. Maar voor puur de aandachtsoefening van meditatie lijkt me een stoel ook wel oke, ik doe dit soort oefening soms ook gewoon in de trein namelijk.

Wat jij trouwens verstaat onder het lichaam achter je laten is niet wat ik ermee bedoel, maar dat is niet zo heel belangrijk in dit geval - dit soort misverstanden krijg je namelijk altijd met dingen uitleggen.

Oke, inderdaad. Dan zal ik je wel verkeerd begrepen hebben.

[JJJ]

Ik ben echt een fan van dat stukje van Twilight hierboven .

Ik zou ook zeggen, maak het in het begin vooral niet te ingewikkeld voor jezelf en 'probeer' niet teveel. Voor mijzelf is eigenlijk juist het oprecht twijfelen, een keer niet zeker weten wat je doet, hoe het moet en waarvoor je het doet, en daar bij blijven, haast de kern van meditatie. Elke keer weer gaan zitten met de houding van een soort absolute beginner is voor mij geloof ik belangrijk. Wat betreft het inbouwen in je leven denk ik ook dat regelmaat belangrijk is, maar maak het ook niet te fanatiek. Fanatiek beginnen vergroot misschien wel de kans dat je er na een paar maandjes net zo makkelijk mee ophoudt; je moet de gewoonte denk ik rustig laten wortelschieten.

[JJJ]

Dat wil ik dus ook allemaal bereiken met meditatie, maar het werkt helemaal niet handig om zo'n groot doel op lange termijn voor jezelf te stellen. Zoiets duurt namelijk jaren en ik werk niet goed met beloningen op lange termijn. Eigenlijk zou ik moeten mediteren omdat ik de activiteit zelf al beloning genoeg vind. Tot nu toe lukt dat echter niet, want mediteren vind ik op zich niet heel veel aan.

Ja zo'n doel helpt denk ik inderdaad niet echt... Op de momenten waarop ik het gevoel heb dat ik 'goed' mediteer, doet een doel er eigenlijk niet echt toe. Op die momenten merk ik ineens dat ik gewoon lekker zit, rustig adem, daar bij ben en er niets anders meer bij zit te verzinnen. Daarin vind ik denk ik m'n 'voldoening' en rechtvaardiging voor de moeite, al duurt die ervaring voor mij normaal niet langer dan een fractie van de duur van de oefening, of is het maar een glimpje, heel even ergens tussen een uit- en inademing in. Het glipt weer weg voor ik kan denken 'daar is het', ik kan het niet vastpakken of meenemen, het heeft geen enkel handvat of houvast, maar het is er. En het is altijd precies hier en nergens anders.

In dat 'precies hier' vind ik de motivatie om steeds weer te gaan zitten, als het om een doel zou gaan in de toekomst, dan zou ik er denk ik allang mee zou zijn opgehouden, het zou me ook van de oefening afleiden denk ik.

Misschien moet je juist elke keer aan het begin tegen jezelf zeggen 'zo vredig en evenwichting als die vriend, dat zal ik toch nooit worden' .

[Forkbender]

[Twilight]

Zoiets heb ik soms ook wel, niet alleen tijdens het mediteren. Altijd wel heel erg subtiel. Hoe kazig het ook klinkt, het voelde wel een beetje als een soort van vrede met mezelf.
Verder niet iets waar ik te veel waarde aan zou hangen.

[Forkbender]

Ik heb echt heel uiteenlopende ervaringen. Maar heb ook geleerd tijdens mijn meditatielessen om er alleen maar naar te kijken en er niet aan vast te houden. Als het er is, is het er, als het weg is, is het weg.

[snaap]

Die infographic van Forksie hè... zijn dat wetenschappelijk valide data? Waren dat niet sowieso mensen die gezonder en bewuster leefden? Dan zou je 't ook om kunnen draaien en stellen dat die mensen meer likely zijn om te beginnen met mediteren, controlled trial of niet. Je zou individuele vergelijkingen met zichzelf moeten maken, pre en post meditatie.

[Forkbender]

Nou, onderaan staan een paar onderzoeken genoemd en volgens mij hebben ze gemeten voordat ze met mediteren begonnen en toen nog eens nadat ze een tijdje bezig waren.

[Icelus]

Heb even één artikel opgezocht en vlug doorgelezen.

@snapinho: die mensen zijn at random toegedeeld aan de verschillende condities, dus dat zou eventuele bestaande verschillen tussen wel en niet mediterenden moeten minimaliseren.

Impact of stress reduction on school behavior in adolescents

To our knowledge this is the first clinical trial examining the impact of a behavioral stress-reduction intervention on a quality of life-related issue (school behavior) in youth. This study examined the impact of a four-month participation in the TM program on absenteeism, rule in-fractions, and suspension rates in adolescents with high normal BP. The findings were not attributable to baseline differences in anthropometrics since the TM and control groups were similar on these parameters at pre- and post-intervention, and both groups were similar in their expec-tations of health benefits at pre-intervention. Evaluation of impact of possible moderators, such as exposure to en-vironmental stress, i.e., neighborhood stress, showed no differences between the groups. All subjects resided in the same geographical locale (i.e., lower socioeconomic sta-tus neighborhoods), and none participated in any formal lifestyle programs during the intervention period, besides school sports and/or physical education.
Counterbalancing interventions between schools control-led for school-to-school variations in which unknown characteristics of a particular school population or poli-cies of operation could have differentially impacted im-plementation of the protocol. A previously reported beneficial impact on cardiovascular functioning was shown by decreases in systolic blood pressure from pre- to post-intervention in the TM group compared to controls [29]. The TM group also exhibited greater decreases in systolic blood pressure reactivity to acute laboratory be-havioral stressors [29]. These physiological benefits are corroborated with behavioral and psychological benefits
in the present study.

[Twilight]

Vorig jaar besloot ik opnieuw (en voorzichtig) de lotushouding te oefenen. Dit was in een periode dat ik ook een paar keer per week hard ging lopen. En na enkele weken ging het mis. Ik kon de houding soepel aannemen, maar op een dag voelde ik dat iets niet klopte: het ging té soepel. De volgende ochtend vreselijke pijn aan beide knieën, vooral links. Ik kon lange tijd nauwelijks mijn benen buigen en heel moeilijk lopen. Nu, een jaar later, is mijn linkerknie nog steeds niet helemaal hersteld. Blijkt dat je ontzettend moet oppassen met padmasana, want je kunt je knieën (die helemaal niet zijdelings horen te buigen) er enorm mee beschadigen, waarbij het herstel meestal maanden of zelfs jaren in beslag neemt.

Dus ja, eerst je heupen en de algemene souplesse van je benen flink oefenen voordat je je aan dit soort houdingen waagt.

Heb dus soms ook wel last van mijn knieën gehad. Eigenlijk sinds ik halve lotus probeer met mediteren.
Het lijkt er nu eigenlijk wel op dat ik ook iets verkeerd doe, dus ik ga maar eens die oefeningen doen die in dat filmpje van forkbender staan.
Ondertussen hmm... kleermakerszit voor meditatie dan maar.

Zit nu al een tijdje niet meer in halve lotus en ook al een hele tijd geen last meer gehad van m'n knieën. Het lag dus echt daar aan.
Ben nu dagelijks een aantal van die oefeningen aan het doen die in het filmpje van Forkbender te zien zijn.

[Blazingeclipse]

Ik heb ook geprobeerd te mediteren, maar altijd het gevoel gehad dat ik iets niet helemaal goed deed. Het loslaten van gedachten is in de stortvloed van mijn bewustzijn een vrij lastige opgave, en er werd mij aangeraden om dan maar met visualisatie technieken te mediteren. Het probleem is dat mijn geest extreem goed is het multitasken van dingen, dus het visualseren van een vlam (of rondraaiende kubus, stromende rivier, whatever) is absuluut geen probleem en maakt het nog steeds mogelijk er andere gedachten bij te hebben. Ik had tijdens dit soort oefeningen het gevoel dat ik mijn bewuste aandacht botweg splitste in eentje die bezig was met de visualisatie en de rest die vrolijk verder ging met wat het altijd deed. Sterker nog, het visualiseren -zelf- begon vaak de gedachtenstromen doordat er zoveel verschillende associaties bestaan met hetgene wat gevisualiseerd werd.

Het erge ervan is dat ik me compleet bewust ben van dit proces, maar machteloos lijk om er iets aan te doen buiten het gedachtenproces een (grove) richting te geven. Ik moet extreem veel moeite doen om alle zijsprongen af te kappen, terwijl meditatie (dit is ook waarom ik ermee begon) toch een beetje ontspannend/rustgevend moet werken. De introspectie die gepaard ging met mijn (ietwat vruchteloze) meditatie pogingen heeft er wel voor gezorgd dat ik een goede bewuste controle heb gekregen over emoties, maar ik was al niet echt onstabiel om mee te beginnen.

[magickmumu]

California Uber Alles van de dead kennedy,s spookt door mijn hoofd.

[Twilight]

Ik heb ook geprobeerd te mediteren, maar altijd het gevoel gehad dat ik iets niet helemaal goed deed. Het loslaten van gedachten is in de stortvloed van mijn bewustzijn een vrij lastige opgave, en er werd mij aangeraden om dan maar met visualisatie technieken te mediteren. Het probleem is dat mijn geest extreem goed is het multitasken van dingen, dus het visualseren van een vlam (of rondraaiende kubus, stromende rivier, whatever) is absuluut geen probleem en maakt het nog steeds mogelijk er andere gedachten bij te hebben. Ik had tijdens dit soort oefeningen het gevoel dat ik mijn bewuste aandacht botweg splitste in eentje die bezig was met de visualisatie en de rest die vrolijk verder ging met wat het altijd deed. Sterker nog, het visualiseren -zelf- begon vaak de gedachtenstromen doordat er zoveel verschillende associaties bestaan met hetgene wat gevisualiseerd werd.

Het erge ervan is dat ik me compleet bewust ben van dit proces, maar machteloos lijk om er iets aan te doen buiten het gedachtenproces een (grove) richting te geven. Ik moet extreem veel moeite doen om alle zijsprongen af te kappen, terwijl meditatie (dit is ook waarom ik ermee begon) toch een beetje ontspannend/rustgevend moet werken. De introspectie die gepaard ging met mijn (ietwat vruchteloze) meditatie pogingen heeft er wel voor gezorgd dat ik een goede bewuste controle heb gekregen over emoties, maar ik was al niet echt onstabiel om mee te beginnen.

Dat visualiseren lijkt me dan niet echt een techniek die jou helpt.
Verder is het zo dat het niet per se erg is dat je na denkt, maar dat je merkt hoe dat gaat.
Ik heb zelf ook vaak zat als ik mediteer dat ik verzonken zit in gedachten over de toekomst, een aantal momenten tijdens een zit van een half uur ben ik dan wel meer in het moment en ben ik naar mijn mening goed bezig met me te concentreren daar op. Echt een paar momenten per meditatie poging is eigenlijk al genoeg. Niet te veel proberen, het gaat vooral om de gewoonte die je er van maakt. Mijn gedachten gaan ook als een snelstromende rivier, maar zo nu en dan lukt het me toch om even aardig boven water te komen.