18 replies to this topic

[Phlogiston]

Al heel lang wou ik het volgende overzicht maken.

 

Volledig zal het zeker nog niet zijn, maar na een boel literatuur hier over gelezen te hebben, denk ik dat het volgende overzicht als nog een redelijk compleet beeld geeft.

 

Als disclaimer wil ik nu wel gelijk zeggen dat ik geen toegang heb kunnen krijgen tot alle bestaande literatuur en dat de gehaltes van verschillende alkaloïden in peyote heel sterk kunnen verschillen per plant, locatie, seizoen, leeftijd van de plant en of deze uit het wild komt of gecultiveerd is.

 

Over het algemeen zijn de exemplaren uit het wild meer potent als de gecultiveerde exemplaren van vergelijkbaar gewicht. Tevens zijn de oudere exemplaren meer potent per gram droog gewicht als de jongere planten. Het drogen van de plant lijkt de concentratie alkaloïden ook negatief te beïnvloeden, maar hier zijn tegenstrijdige berichten over. Winter lijkt het beste seizoen om een peyote button te oogsten.

 

Desondanks heb ik toch alle gerapporteerde waardes, dit ik heb kunnen vinden, genomen zoals ze gerapporteerd zijn en alles genormaliseerd naar % in de gedroogde plant, door aan te nemen dat de cactus 90% water is. Grofweg 7-8% van de gedroogde buttons zijn alkaloïden.

 

 

Het hoogste gerapporteerde percentage voor mescaline is 6%, in andere gevallen werd mescaline niet eens gerapporteerd. Ik weet niet of ze het dan niet hebben gevonden, of er niet naar gezocht hebben, helaas deden ze hier geen enkele melding over. Tussen de 1-1,5% is het meest voorkomende percentage. Dat het gemiddelde hier dus boven ligt, komt door deze enkele hoge uitschieters.

Pellotine en Anhalonine zijn gerapporteerd als zijnde de (S)-enantiomeer, de overige zijn enkel gerapporteerd als zijnde racemische mengsels. Echter door hitte raceminseren deze stofjes redelijk eenvoudig en in sommige gevallen zijn ze geïsoleerd door middel van destillatie, wat zeker weten tot racemisatie zal leiden. Het kan, in mijn mening, dus worden aangenomen dat alle chirale alkaloïden in peyote de (S)-configuratie hebben.

Een heel interessant punt word door Shulgin gemaakt in PiHKAL, dat Lophophine, een naam die hij heeft gegeven aan 3-methoxy-4,5-methylenedioxyphenethylamine, nooit in de plant is aangetroffen. Maar voor sommige alkaloïden is dit de meest logische precursor. Hier heb ik geen redelijke verklaring voor kunnen vinden, of heeft überhaupt iemand die proberen te geven, naast dat het vreemd is.

 

Dan zijn er nog tal van alkaloïden waar geen exacte percentages voor zijn gerapporteerd, maar slechts als trace compounds, hier volgt een lijst van de stofjes, in willekeurige volgorde;

• 3,4-Dihydroxy-5-methoxyphenethylamine
• 3,4-Dimethoxyphenethylamine
• 3,4-Dimethoxy-N-methylphenethylamine
• N-Methyl-3-desmethylmescaline
• Isoanhalamine
• Isoanhalonidine
• Isoanhalidine
• Peyoglunal
• Peyoglutam
• Peyonine
• N-Acetylmescaline
• N-Acetyl-3-desmethylmescaline
• N-Acetylanhalamine
• N-Acetylanhalonine
• N-Formylmescaline
• N-Formyl-3-desmethylmescaline
• N-Formyl-O-methylanhalonidine
• N-Formylanhalinine
• N-Formylanhalonidine
• N-Formylanhalamine
• N-Formylanhalonine

Mocht er behoefte zijn aan de structuren van deze stofjes, dan valt er wel wat te regelen/tekenen.

 

Naast de farmacologie van mescaline kan ik weinig concrete informatie vinden over het biologische effect van deze stofjes, in het bijzonder de tetrahydroisoquinolines. Vergelijkbare THIQ's hebben een effect als beta-blokker, maar dat is geen garantie dat deze stofjes dat ook zijn.

Persoonlijk zou het mij niks verbazen als sommige van deze stofjes als MAO remmers werken. Wat zeer interessant zou zijn, maar kon daar al helemaal niks over vinden.

Wat ik wel kon vinden is dat veel van deze stofjes, met name de tertiaire amines, een zeer sterk fytotoxisch effect hebben (giftig voor planten) in een 'bean second internode bioassay, als iemand dat wat zegt (mij in ieder geval weinig). Dus wellicht gebruikt de peyote deze compounds als chemische wapens om concurrerende planten de onderdrukken. Vanuit een evolutionair oogpunt niet geheel onlogisch.

 

 

Mocht iemand meer informatie weten over de farmacologie van deze stofjes, dan hoor ik dat heel graag. Zal te zijner tijd ook een overzichtelijke lijst maken van mijn bronnen, maar heb daar nu weinig energie voor.

 

Referenties:

Heffter, A. Ueber zwei Cacteenalkaloïde. Berichte der Dtsch. Chem. Gesellschaft 27, 2975–2979 (1894).

Heffter, A. Ueber Cacteenalkaloïde. Berichte der Dtsch. Chem. Gesellschaft 29, 216–227 (1896).

Heffter, A. Ueber Cacteenalkaloïde. Berichte der Dtsch. Chem. Gesellschaft 31, 1193–1199 (1898).

Heffter, A. Ueber Pellote. Arch. für Exp. Pathol. und Pharmakologie 40, 385–429 (1898).

Kauder, E. Ueber Alkaloide aus Anhalonium Lewinii. Arch. Pharm. (Weinheim). 237, 190–198 (1899).

Heffter, A. Ueber Cacteenalkaloïde. Berichte der Dtsch. Chem. Gesellschaft 34, 3004–3015 (1901).

Späth, E. & Becke, F. Die Konstitution des Anhalamins (XII. Mitteilung über Kakteen-Alkaloide). Berichte der Dtsch. Chem. Gesellschaft (A B Ser. 67, 2100–2102 (1934).

Späth, E. & Becke, F. Über ein neues Kakteen-Alkaloid, das Anhalinin, und zur Konstitution des Anhalonins (XIII. Mitteil. über Kakteen-Alkaloide). Berichte der Dtsch. Chem. Gesellschaft (A B Ser. 68, 501–505 (1935).

Späth, E. & Becke, F. Über die Trennung der Anhaloniumbasen. Monatshefte für Chemie 66, 327–336 (1935).

Späth, E. & Becke, F. Über das Anhalidin (XIV. Mitteil. über Kakteen-Alkaloide). Berichte der Dtsch. Chem. Gesellschaft (A B Ser. 68, 944–945 (1935).

Späth, E. & Bruck, J. Über ein neues Alkaloid aus den Mezcal buttons (XVII. Mitteil. über Kakteen-Alkaloide). Berichte der Dtsch. Chem. Gesellschaft (A B Ser. 70, 2446–2450 (1937).

Späth, E. & Bruck, J. N-Acetyl-mezcalin als Inhaltsstoff der Mezcal-buttons (XIX. Mitteil. über Kakteen-Alkaloide). Berichte der Dtsch. Chem. Gesellschaft (A B Ser. 71, 1275–1276 (1938).

Schiemenz, G. P. & Engelhard, H. Trimethoxyphenylverbindungen, V: Mezcalin-ähnliche Amine. Chem. Ber. 94, 353–355 (1961).

Lundström, J. & Agurell, S. Thin-layer chromatography of the peyote alkaloids. J. Chromatogr. A 30, 271–272 (1967).

Kapadia, G. J. & Fales, H. M. Peyote Alkaloids VI. Peyophorine, a Tetrahydroisoquinoline Cactus Alkaloid Containing an N-Ethyl Group. J. Pharm. Sci. 57, 2017–2018 (1968).

Kapadia, G. J. & Highet, R. J. Peyote Alkaloids IV. Structure of Peyonine, Novel β-Phenethylpyrrole from Lopbopbora williamsii. J. Pharm. Sci. 57, 191–192 (1968).

Lundström, J. & Agurell, S. Gas chromatography of peyote alkaloids. A new peyote alkaloid. J. Chromatogr. A 36, 105–108 (1968).

Fujita, M. et al. On the Cactus-Alkaloids of Lophophora williamsii var. caespitosa (Kobuki-ubadama). YAKUGAKU ZASSHI 92, 482–489 (1972).

Lundström, J. Identification of new peyote alkaloids; isomers of the main phenolic tetrahydroisoquinolines. Acta Chem. Scand. 26, 1295–7 (1972).

Mandava, N. B., Kapadia, G. J. & Worley, J. F. Inhibition of Plant Growth by Phenethylamines and Tetrahydroisoquinolines. J. Nat. Prod. 44, 94–100 (1981).

 

 

EDIT: Referenties toegevoegd.

[Bal0n]

Leuk, hobby wetenschap zou meer gedaan moeten worden! Misschien is het een idee om studies als individuele punten te plotten met een boxplot erachter, ipv bargraphs. Dan is ook meteen te zien hoe groot de spreiding is en op hoeveel studies het gemiddelde is gebaseerd.

 

EDIT Ik weet niet hoeveel studies je uiteindelijk hebt kunnen gebruiken, maar misschien is het wel leuk om naar correlatie te kijken in de data? Zijn er alkaloïden waarvan de concentraties sterk gecorreleerd zijn aan anderen, of misschien zelfs in tegenovergestelde richting?

[Immad]

Interessant! Is bijv. Pellotine centraal actief?

[Phlogiston]

Ik heb verschillende grafieken geprobeerd, maar het probleem met de grafiek die jij gesuggereerd is dat niet alle stofjes in alle studies worden genoemd. Wellicht had in een n=x kunnen schrijven bij elke bar. Waar ik ook mee gespeeld heb is om de maxima en minima weer te geven, maar toen stuitte ik op hetzelfde probleem en dit kwam de duidelijkheid niet ten goede.

Overigens betekend niet dat als een stof niet wordt geïsoleerd, dat deze niet aanwezig was. Sommige papers hadden de focus specifiek op fenolen, dus mescaline zal niet genoemd worden in deze studies. Ongeveer 7-8% (van de gedroogde cactus) zijn alkaloïden en in geen van de studie hebben ze alle alkaloïden kunnen scheiden. Dus als ik een dergelijke correlatie zou maken, kijk ik waarschijnlijk naar de efficiëntie van hun scheidingstechniek en niet echt naar de verhoudingen van de alkaloïden. En ook moet ik dan rekening houden met seizoen en andere factoren die de verhouding kunnen beïnvloeden.

 

Of Pellotine of de andere THIQs centraal actief zijn, daar heb ik totaal geen informatie over kunnen vinden, dus mocht iemand iets vinden! Heel graag delen.

Maar vermoed dat de meeste van deze alkaloïden de BBB over kunnen (geen idee hoe efficiënt ze er weer uit worden getransporteerd), maar de vraag is wat hun mogelijke target zou kunnen zijn. Als ze iets doen is het hoogstwaarschijnlijk catacolamine gerelateerd, vermoed ik. Vermoed geen 5-HT2a, maar wie weet. En zoals ik eerder al schreef zou ik ook zeker niet vreemd op kijken als sommige een MAOi effect hebben. Maar nogmaals voor de duidelijkheid, dit is slechts speculatie.

[Bal0n]

Punt is dat boxplots geschikter zijn voor het type data dat gepresenteerd wordt, om meerdere redenen. Volgens mij hoeft het ook geen probleem te zijn dat niet alle stoffen overal gemeten zijn; elke stof heeft een aantal meetpunten, in de weergave hier maakt het niet uit welke studies dat gedaan hebben. Met verschillende kleuren en/of symbolen kan je nog een legenda maken als je toch wil laten zien welk meetpunt uit welke studie komt. Wat betreft correlaties; volgens mij hoeft het niet uit te maken dat sommige studies niet even goed in staat waren om alle alkaloïden te onderscheiden. Als je een (sparse) matrix hebt met alle waardes, dan komt daar gewoon een correlatie coefficient uitrollen, in acht nemend dat er missing values zijn. Als seizoen invloed heeft op de onderlinge verhoudingen, dan is dat wel een punt om bij stil te staan. Afhankelijk van het aantal studies dat je hebt gebruikt is daar wel voor te corrigeren.

 

Het zou helemaal aardig zijn als er trip reports zijn waarbij de alkaloïden content van de gesamplede peyote bekend is. Zijn er alkaloïden die zorgen voor misselijkheid, of een bepaald karakter lijken mee te geven aan de trip? Zie je dat goede ervaringen los staan van de mescaline content, maar wel correleren met een ander? Om maar wat te weg te filosoferen.

[Phlogiston]

Binnenkort heb ik vakantie, zal dan wel even met de boxplots gaan spelen, ben het met je eens dat het een betere weergave moet geven.

Een correlatie coëfficiënt krijgen is niet moeilijk, maar eentje die ook betekenis heeft is al lastiger. Voor alsnog heb ik alle variabele totaal genegeerd, dus ook wanneer de plant was geoogst, zal nog eens kijken of dit vermeld is in alle papers en of daar nuttige informatie te halen valt.

 

Shulgin en Trout verwijzen beide meerdere keer naar deze papers van Lundström, maar ik heb er voor alsnog geen toegang toe kunnen krijgen.

[Bal0n]

Ik heb toen je die request postte gezocht ook, maar nergens te vinden. Helaas bestaat het journal ook niet meer. Op zoek naar een Scandinavische, ethno-moleculaire biochemist die al een tijdje in het vak zit. Die heeft misschien nog wel een hard-copy om af te stoffen. Ik kan zo even snel niet vinden waar meneer Lundström heeft gewerkt in die tijd, maar dat instituut heeft misschien ook nog wel het eea in de archieven.

 

EDIT Wat ik overigens ook niet kan vinden, maar misschien anderen wel; een recent paper waarin deze papers worden geciteerd. De auteur(s) daarvan hebben vast wel full-texts.

[Phlogiston]

Eindelijk tijd gehad om de referenties fatsoenlijk te ordenen. Ook een aantal aanvullende papers gevonden, die nog niet verwerkt in de raw data. Als ik dat gedaan heb, dan upload ik de nieuwe grafiek met bal0ns suggesties, maar alles op zijn tijd.

[Bal0n]

Leuk, ben benieuwd!

[Phlogiston]

De farmacologie van de andere alkaloïden houdt me nog steeds bezig.

 

False Peyote, of te wel Lophophora diffusa, bevat geen mescaline. De hoofdzakelijk alkaloïde in deze plant is pellotine. Schijnbaar is deze cactus niet psychoactief, althans volgens een niet wetenschappelijke source op wikipedia. Maar verderop staat deze plant in het wild wordt bedreigd, door o.a. het verzamelen voor gebruik als drug. Nu kan het natuurlijk zo zijn dat deze mensen het verschillen tussen L. diffusa en L. williamsii niet zien en per ongelijk deze plant verwarren met echte Peyote.

 

Maar tevens op wikipedia, maar nu op de pagina voor pellotine, staat dat deze compound in lage doseringen als een hypnotic werkt, maar zonder bron vermelding.

 

Nu kan ik niet zo snel enige wetenschappelijke onderbouwing vinden voor zowel het feit dat deze cactus geen mescaline bevat (als iemand een echte bron heeft, heel graag ) als wel enige informatie over de mogelijke farmacologische activiteit van pellotine.

Wellicht zijn we dus aangewezen op anekdotische reports, weet iemand waar die te vinden zijn? Er moet iemand zijn die deze cactus heeft gegeten en een degelijke report heeft geschreven. Kan me ook voorstellen dat Trout of Rätsch hier wel iets nuttigs over te zeggen hebben, maar heb hun boeken niet.

[Bal0n]

Hmm.. dit artikel had je dan ongetwijfeld zelf al gevonden. Of tenminste, abstract zou een betere omschrijving zijn. Ik vond dit topic op de shroomery waar het eea wordt genoemd, maar veel meer dan een verwijzing naar Dr. Duke's Phytochemical and Ethnobotanical Databases kom ik niet.

 

Uiteindelijk kwam ik het volgende tegen in de krochten van het internet:

 

Pellotine, Anhaline (Hordenine), Anhalonine, Anhalonidine, Lophophorine Pellotine is the alkaloid which occurs next in abundance after mescaline in L. williamsii and it is the chief alkaloid in L. diffusa. Pellotine and anhaline (hordenine) were the first Lophophora alkaloids to be obtained as pure crystalline substances, both reported by Heffter, the eponym of this journal (1894a). The cacti from which Heffter isolated pellotine were most likely L. diffusa (he described it as Anhalonium williamsii) since he found no mescaline and only traces of any other alkaloid. This was Heffter’s first venture into the study of peyote, and his knowledge of the Amerindian customs surrounding peyote ingestion was at this time quite poor, and he believed that the Indians “lay unconscious and slept for 2-3 days, then woke up, singing and crying out, only to fall asleep again (1894a, p. 66). Heffter found through several experiments on himself and unnamed others that doses of 50-60 mg had a “marked sleep-inducing effect. About two hours after taking pellotine orally, there was a pronounced feeling of sleepiness, heaviness of the eyelids, and a reluctance to make any physical or intellectual effort. As in all these experiments the usual laboratory activities continued to be carried out, these symptoms disappeared completely within 0.5-1 hour” (p. 81). Later, when he had read the more reliable accounts given by Mooney and others concerning the “visions” attributed to peyote, he wondered if perhaps higher doses of pellotine might cause some of these effects. He therefore administered himself successively larger doses until he reached 240 mg. At this dose he still noticed no alteration of his visual field, but found it was almost impossible to stay awake. Despite a marked dizziness on retiring he awakened the next morning with no ill effects (Heffter, 1898, pp 408-409).

 

Uit deze pdf. Hoe betrouwbaar dit is, geen flauw idee. Het komt blijkbaar uit The Heffter Review of Psychedelic Research, Volume 2, 2001. 

 

EDIT Zo door alle chapters heen scannend lijkt het wel een aardig stukje literatuur, zo zien we een bekende uit het veld terugkomen in chapter 6.

[Phlogiston]

Beetje beschamend, dat artikel van Heffter heb ik gewoon op mijn comp staan. Had alleen het farmacologische stuk (nog) niet gelezen, want dacht dat dat eigenlijk alleen over mescaline zou gaan.

 

 

 

Vond ook nog dit artikel; Ueber Pellotin als Schlafmittel

(Wellicht had ik niet enkel in het Engels moeten zoeken.) Maar daar moet ik eens goed voor gaan zitten, genoeg Duits voor een avond.

 

Die Heffter reviews is een mooie vondst, wist niet dat die bestonden. So much great research, so little time to read.

[Phlogiston]

Heb een mooie samenvatting (uit 1950) gevonden in het volgende boek; Cactus Alkaloids and Some Related Compounds

 

 

Heffter (61) is hetzelfde artikel waar ik de quote uit de vorige post vandaan had gehaald; Heffter, A. Ueber Pellote. Arch. für Exp. Pathol. und Pharmakologie 40, 385–429 (1898).

Referentie (86 = Joachimoglu, G, Keese E.: Kakteenalkaloide, in: A. Heffter, Handbuch der Experimentellen Pharmakologie,Bd. II, S. II04-1II3. Berlin: Springer-Verlag. 1924.) kan ik helaas niet vinden.

 

 

Ter vergelijking, dit had hij over mescaline te zeggen;

 

[Bal0n]

Interessant! Heb je toevallig die pagina 259 tot je beschikking? Ben wel benieuwd wat er allemaal getest is daar.

[Phlogiston]

Het was het eerste wat ik deed, ook terug naar p. 259, want had ik iets gemist??

 

Nope, of misschien alleen deze anti-climax;

Several isomers of mezcaline as well as mezcaline-like compounds have
been synthesized by JANSEN (82-84); SLOTTA and HELLER (I88); SLOTTA
and SZYSKA (I90, I9I); SLOTTA and MULLER (I89); GRACE (45); IWAMOTO
and HARTUNG (79), and HEY (74). None of these compounds causes the
euphoric state produced by mezcaline.

 

Dit is natuurlijk allemaal voordat Shulgin aan de slag ging met dergelijke analogen.

 

Nu we het toch over Shulgin hebben, heeft iemand beschikking tot zijn boek; The Simple Plant Isoquinolines?

Zoja, wordt daar iets gezegd over tetrahydroisoquinolines, of alleen maar over isoquinolines?

[Phlogiston]

Geen alkaloïde topic is compleet zonder een biosynthesis schema;

 

 

 

Wat vanzelf leidt naar het onderwerp van het spike van je voeding met bepaalde amines, om de productie van mescaline te stimuleren.

L-Tyrosine of L-DOPA hebben niet heel veel effect op de uiteindelijke concentratie mescaline. Bij Peyote werkt 3,5-dimethoxy-4-hydroxyphenethylamine het beste, maar dat is iets waar niet heel gemakkelijk aan te komen is, 3-methoxydopamine, hetzelfde verhaal. Maar Dopamine zelf heeft ook nog redelijk invloed.

 

Bij San Pedro heeft dopamine overigens een groter effect, maar hier heeft tyramine ook een bijna net zo significant effect.

[Phlogiston]

Een interessant recent review artikel over dit onderwerp; The Alkaloids from Lophophora diffusa and Other “False Peyotes”

 

Dit zijn de twee meeste interessante tabellen/figuren uit het artikel:

 

 

 

Vooral interessant dat Pellotine alleen actief in mensen lijkt te zijn. Mijn vermoeden is dat dit met metabolisme te maken heeft, wat op eerste gezicht kan ik zo 4 posities bedenken waar CYPs graag aan knabbelen

[Immad]

Interessant dat Lophophora Diffusa zo'n 2/3e van de mescaline van een Williamsii bevat. Alleen dus ook ~85x de hoeveelheid pellotine, wat de ervaring waarschijnlijk nogal slaperig maakt.

[Phlogiston]

De eerste tabel is het relatieve ratio, in verhouding met hordenine, waar williamsii een stuk meer van heeft.

Tabel 2b geeft de absolute waarde. Er zit nauwelijks mescaline in diffusa. Vind het vooral bijzonder dat diffusa praktische gezien alleen pellotine bevat. De rest van de alkaloide zijn maar een paar procent, terwijl williamsii een serieuze cocktail is.