Ik denk dat je vraag beter gespecificeerd moet zijn, vooral gezien het middel waar het betrekking op heeft. Bedoel je dat jouw neurotransmitters/ontvangers er langer over doen om weer in hun normale staat te komen? Of bedoel je hoe lang het duurt tot jouw lichaam alles uit heeft gescheiden? Of bedoel je jouw subjectieve gevoel dat je de dag/avond ervoor iets hebt gebruikt?
Aangezien je aangeeft dat je moeilijk zonder hasj kunt ga ik er vanuit dat je een hele hoge frequentie van gebruik hebt (dagelijks?).
Ik heb zo een 10 jaar lang dagelijks geblowd. Ik merkte er de volgende dag weinig meer van omdat ik in een soort van constante roes leefde. Wat ik zelf heb gemerkt is dat toen ik gestopt ben, het ongeveer een maandje heeft geduurd totdat ik me weer helemaal "normaal" voelde. Dit heeft te maken met de balans in neurotransmitters die verstoord is door veelvuldig dagelijks gebruik en wat zich langzaam moet gaan herstellen.
Wat ik nu bij mezelf merk (ik blow nu meestal zo 1 keer in de 2 maanden), dat ik de volgende dag merk dat ik heb geblowd (beetje met mn hoofd in de wolken en mellow/traag gevoel), maar dat ik de dag daar weer op helemaal normaal voel. Dit komt overeen met hoe ik me in mijn begin periode voelde en is met de jaren dus niet veranderd!
Wat betreft je lichaam die alles uitscheid blijft het volgens mij over de jaren heen redelijk constant (hier heb ik echter geen bron voor, maar ik zie nergens dat er nadrukkelijk wordt gezegd dat naarmate je ouder wordt je lichaam er langer over doet om de stoffen uit te scheiden).
Daarbij wil ik nog zeggen dat op het moment dat ik veel gebruikte, ik ook het gevoel had dat ik zonder gebruik, weinig plezier in mijn leven had. Bij mij kwam dat door de verslaving, niet door een depressie oid. Dit gevoel ebde dan ook weg na een afkickperiode.
Het gevoel van blijdschap komt voort uit het aanmaken van anandamide, een stof die in verband staat met het genieten van voedsel, je goed voelen en (als ik me niet vergis) motivatie. Doordat tijdens het blowen extra wordt aangemaakt, voel je je goed, smaakt bepaald voedsel beter (en kom je eventueel in een staat waar je het gevoel krijgt meer gemotiveerd te zijn om dingen te ondernemen (het plannen ervan iig wel)). Er is ontdekt dat een lager level aan anadamide in de hersenen duidt op een hogere gevoeligheid voor stress factoren uit de omgeving en dat stress leid tot een verlaging van andamide.
Binnen dit kader is het dus niet ondenkbaar dat jouw gevoel je inderdaad zegt dat het fijn is om te blowen, immers;
stress->lage anandamide
anandamide->gevoel van gelukkigheid
blowen -> hogere gehalte anandamide->hoger gevoel van gelukkigheid
(nu komt het houtje touwtje gedeelte van mijn pleidooi, dus als er mensen zijn die beter thuis zijn in het onderwerp plz correct me if I'm wrong)
Bij veel drugs (als niet alle) is het zo dat nadat er een verhoogde dosis van een neurotransmitter is vrijgegeven deze neurotransmitter uitgeput raakt (niet in alle gevallen en dit is uiteraard afhankelijk van de hoeveelheid die wordt vrijgegeven) of de receptor zich terugtrekt (dit is volgens mij vrijwel altijd zo). Door deze wisselwerking zal er dus na enige tijd minder anandamide worden doorgegeven als je het niet kunstmatig (door blowen dus) hoog houd. Omdat je aangeeft een depressie te hebben, lijkt het mij gezien bovenstaande niet handig om te blowen, aangezien dat er toe zal leiden dat je in je dagelijkse doen en laten, door het blowen, minder anandamide wordt doorgegeven. Dit zal dus jouw herstel en eventuele therapeutische interventies kunnen belemmeren en een vicieuze cirkel kunnen creëren.
Daarom sluit ik me bij Immad aan met de vraag of je niet beter via andere manieren tot rust kunt komen (sporten bijvoorbeeld) of je leefpatroon anders inrichten...
succes iig 
A mind that is stretched by a new experience can never go back to its old dimensions. - Oliver Wendell Holmes
_______________________________________________________________
I dropped, I saw, I conquered